Çok düşündüm ve bu gece sana bir şiir yazmak istedim,
Açığa vurdum hislerimi ve sadece duygularımı izledim,
Yirmi iki yıldır kendimi bütün dünyadan gizledim de
Seni fark edince paramparça oldu savunma sistemim.

Melek gibisin, dokunuşunla ruhum kanatlanır,
Sensiz geçen geceye bu yürek nasıl katlanır,
Yazdığım bu şiir seni çok güzel anlatır da
Gören beyinler zanneder keramet sanattadır.

Her şeye bedeldir gülüşün, o gözlerin inci tanesi,
Seninle her anım heyecanlı, sanki tiyatro sahnesi,
Senin mutluluğuna bağlı bu aciz ömrün vadesi,
Dünya bir hastalık, sensin yaşamamın çaresi.

Sana kendini anlatamam olsam alim, okusam binlerce kitap,
Sırtımda bin bıçak yarası olsun, seni düşünürken olmam bitap,
Gülüşünü hatırlatıyor duyduğum mutluluk içeren her hitap,
Gözlerim olsa da kör, göreceğim tek şey senin ışığındır afitap.

Avcuna cenneti sığdırmışsın, elini tutunca dolanıyor parmak,
Cerrah gibi sakinim ama gözlerini görünce oluyorum ahmak,
Hayal edemeyeceğim kadar güzelsin, zordur bazen inanmak,
Güneş tutulsa ne olur? Ayın ışığı göz kamaştıracak kadar parlak.