Dağın yamacında; yurdu- yuvası,
Bilmem kader midir, yazı mı sebep?
Katlanıp cefaya, derde, kedere
Yoksulun bir tutam tuzu mu sebep?

Yükleyip dünyayı sarmış sırtına,
Sardığı yıkılsa bakmaz ardına.
Kasırga mı desem ya da fırtına?
Yüreğine çöken sızı mı sebep?

Bir konar bir göçer, acı her anı,
Yürütür obayı, düzer kervanı.
Bir pınarın başı bir dere yanı
Billur gibi suyu, buzu mu sebep?

Anlayan var mıdır bu hayat nice?
Bu sarp kayalarda nasıldır gece?
“Dönmez” dedim döndü bahar gelince
Geçen yıl kaybolan kızı mı sebep?

Yine döner mevsim, yol geçit verir.
Yapraklar yeşerir dal geçit verir.
Dağlar vermese de bel geçit verir
Zirvelerin başı, düzü mü sebep?

“Yörüksü” tüter hep Toroslar yazın,
Boşalır git gide hazin mi hazin.
Devletten çıkmazmış bir daha izin
Bilmem ki bu yanlış mevzu mu sebep?

Yürekler kırgınmış, içleri buruk,
Ellerinde kalmış bir sürü arık.
Söyler misin bize ey Şanlı Yörük?
Seni üzen; kanun sözü mü sebep?

Gider, usul usul bitmez tasası,
Her bir taşa değer elde asası.
Aklıma geldi bak, sözün kısası;
Toroslar’da kalan izi mi sebep?

14.11.2021/Konya