Herkes bir şarkı tutturmuş;
Arabesk ve acem-şiran.
Ahenk bu diye yutturmuş.
Nota kayıp, nağme viran.

Dindarım der sufli tilki.
Leke çalar Atatürk’e.
Be hey şaşkın!.. durum mülki.
Ata değer vermiş Türk’e.

Eliyle taşı kavramış.
Sen vitaminken turunçta.
Ata’ya garezin nedir?
Türk değilsin ki sonuçta..

Kanından şüphe edilir.
Tahlilin sonucu bozuk.
Bilmem ki başka ne denir?
Kelam diyen dile yazık.

Sarhoş dedin, sen berduşsun..
Gözün kaymış, özün kaymış.
Okumadan sen uçmuşsun.
Zikir çeker yanlış saymış.

Takiyyeyle döner çarkı.
Gittiği yol, yol değil ki.
Lağımdır buldum!.. der arkı.
Bu nasıl cehle meyil ki?..

Ömründe ışık mı görmüş?
Başı kumda tepe taklak.
Fütursuzca konuşuyor.
Alarm verir din ve ahlak.

Kimi oldum der şaşırır.
Sergilemez duruşunu.
Kimi görünce aşırır.
Saçmaz bir tek kuruşunu.

Şaşıran mı , aşıran mı?..
Sahip çıkacak Ülkeye.
Boşa koyup taşıran mı?..
Kavuşturacak ülküye...

Emine Balı Oğuz.