Şimdi uzak bir gurbet akşamındayım
Ve sen hala yoksun
Ve hala yağmur yağıyorsa
Geçmediğin sokaklara ...
Ve hala üşüyorsundur bensiz
O karanlık hücrende ...

Orası neredir bilmiyorum
Burası Rusya’mı ?
Her şey yasak, her şey zor !
Olsun ...
Ne kadar da dikenli teller çıksa yollarıma
Gelirim ... sızarım ruhundaki yerime
Gelirsin ... ruhumdaki yerine.
Bunu kim yasaklar ?..
Bir aşk ki, içimdeki Rab saklar ...

Şimdi gece
Yine içime düştü yokluğun
Ben en çok da hüzünüm geceleri
Bana hüzün geceler
Karışırım korkulu düş çığlıklarına.
Kabuslar sarar sensiz uykularımı.

Sen gittin..
Resimler yarım kaldı, kurudu paletimdeki tüm renkler
Şimdi siyah-beyaz bir akşamda
Seni sayıklar içimdeki tüm hatıralar.
Şimdi siyah- beyaz tüm mevsimlerim.
Dünya, en renkli sabahlara uyanıyormuş
Sen olmayınca ; farketmiyor renklerim
Sensiz yaşantım, siyah bir gece...

Yorgun başım uğultulu gecede
Sesin...senin sesin kulaklarımda.
Direnmek geliyor kadere karşı içimden
İşte sana yazdığım dizelerle dolu
Defterimin sayfaları arasından
Kurutulmuş papatyaların döküldü avuçlarıma
İşte o günlere gitti bir an düşüncem :
O kocaman bahçeden topladığımız
Papatyalarımızdı bunlar ...
O gün ne kadar mutluyduk ...
Mor leylaklı bahçelere açılırdı kapılar...
Mutlu şiirler yazardık birlikte ...

Ya şimdi ?
Güneş doğsa da her sabah
Günlerim simsiyah bir gecedir benim
Gel artık !..
Bitsin yüreğime tutuklu hasretin ...
*

Aygün Deniz 7. Kasım.2021