Ben zamanın sürgünüyüm
Ceviz kabuğu,ellerim tetir
Karadut yaprağı dilerim.
Zamana yenik düştü hayallerim.
Zaman,başımın altında yastık
Sen üstümde yorgan…
Sözlerin kanatıyor yüreğimi
Sesin ayaklarıma urgan
İçindeyken bile
Ettin hayallerimi kurban…

Ceviz ağacının ayrı dallarında iki kuşuz
Sesimiz değer;fakat
Kanatlarımız değmez birbirine.
Bir kibrit çaktım ve
Bulutların kanatlarını yaktım.
Çünkü kuşu sesinden vurdum.
Gözyaşı ırmağında boğuldu kirpiklerim.

Öptüm en parlak yıldızın ışığından
Dudaklarım kan kırmızı…
İçtim dağ kokulu kor ateşte demlenen çayından,
Yemek yedim tahta kaşığından
Oyuncaklar yaptım ceviz kabuğundan
Ekmeğimi bandım bal çanağına
Odun diye atıldım ocağına.
Geçerken üzüm bağından
Öptüm kızıl elmayı yanağından.

Allah’ım!Bu ne menem bir kuştur?
Hâlâ o cevizin dallarında ötüyor
Cızırtılı, karga sesi…
Beni yol yormadı,bu kuş yordu,
Benim ceviz kabuğundan oyuncaklarım var;
Ellerim tetir…
Bana karadut yaprağı getirin.