33
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
2457
Okunma

İnsan nedense hep,
Kaybedince anlar
Değer vermediğı şeyleri.
Bir bekçi olur anılar
Geçmişte unutulanları
O gidince hatırlar
Korkutur ayrılığın yarınları
Yarınlar
Olunca anlar
Kargaşalar sarar yüreğı
Kırılır ortadan
Sabrın direği
Eline alınca kazma/ küreği
Eş’er,
Kendi kendine o an mezarı.
Kışlarda yaşar
Gömer,
Yaşanmadan yazları..
O/Yar..
H.Murat Ates.
Amsterdam.