Ağlamakla yetinemedim
Geceleri def edemedim korkularımı
Bazen gün boyu şarkı söyledim
Bazen kızıl bir hayal uğruna
Kapadım göz kapaklarımı
Oysa kaldırımlar mutluydu
Lambalar sönmeden önce


Şimdi mevsim içinde mevsim kurdum
Gözlerimin loş karanlığında
Meğer ne çok uçurum varmış
Ne çok dalga çarpışıyormuş içimde
Gri bulutlar görüyorum kirpiklerimin üstünde
Hafiften yağmur mu yağıyor dostlarım
Oysa solgun yapraklar sarmıştı beni
Lambalar sönmeden önce



Puslu bir şafak vaktiydi
Nedense unutmuşum paltomu
Bu donmuş parmaklar benim miydi yoksa
Soğuk nefesler, dalgın bakışlar...
Söyleyin dostlarım
Duvardaki ben dışında
Yalnız mıyım yine
Oysa eşlik ederdi bana kelebekler
Lambalar sönmeden önce


Bulanık bir rüyada gibiyim
Korkularım sis bulutlarını andırıyor
Ayaklarımda ağır bir yük
Basarken inliyordu beyaz yorganlı kaldırımlar
Oysa ter damlalarına yenik düşmüştüm
Lambalar sönmeden önce


Şimdi manolyalar mahmur gibi
Akşamlar ki bir o kadar ıssız
Bir o kadar çileli
Kalbimde donuk yer mi var
Söyleyin dostlarım, neredesiniz
Adım adım okumadım mı sizleri
Şehirler , sokaklar , duvarlar...
Bir başıma kaldım şu gri yansımayla
Oysa yutkunmazdım , kuruydu yanaklarım
Lambalar sönmeden önce