4
Yorum
10
Beğeni
5,0
Puan
534
Okunma

İçimde karmaşık bir hatırlama ağı.
Sürekli dünlere çekiyor beni.
Bıraktıklarıma, vazgeçtiklerime,
Yarım kalanlara,
Başaramadıklarıma,
Elimin ermediklerine...
Bu senin tabiatın mı, böyle mi kuşatırsın geldiğinde herkesi?
Yoksa yalnız ben mi sende dünleri bulurum, Bilmiyorum ve çözemiyorum.
Oysa bir yandan,
Yaşama koşmayı,
Yolların menzilini,
Mekânın değişkenliğini,
İşarette kainat...
İşte bunlar son kuşlar,
Son yemişler ve son güneşli günler...
Uzaklara bakmanın son demleri...M.K
5.0
100% (6)