Düşe kalka gittim, ben bu yolları
Yokuşunda durup, düzü anladım
Dağlarından bildim, saran kolları
Astarını görüp, yüzü anladım

Kışları yüreğe dokunsa bile
Hep sınavım oldu, yaşatan çile
Yüzleşmek isterken kaderim ile
Önce yavaş yavaş güzü anladım

Sabırdı mükafat, güç ise azim
Yanlışı gördükçe, uyardı hazim
Kararıma her dem, sadıkken tazim
Kendime verdiğim sözü anladım

Bütün vücudumu ateşti yakan
Etrafta ne çoktu uzaktan bakan
Sadece teselli, göz yaştı akan
Sönmeyen korumda, közü anladım

Geçmişe perdeyi, çekmem lazımdı
Çünkü kaderimde, alın yazımdı
Geleceğe dair, bende hazımdı
Buna dayanarak, özü anladım

Sevginin sıcağı, tükendiği an
Paramparça oldu, bedendeki can
Ne anlamı taşır, damardaki, kan
Kalbimi donduran, buzu anladım

İrade oldukça, eğmedim başı
Gediğe oturdu, bağrımın taşı
Tebessüm sildikçe gözdeki yaşı
İnanç sayesinde, huzu’ anladım

Nesrin Önem
Çanakkale