Kalem bile oynatasım yok bu sıralar
İlham perilerim darılmış sanki bana
Kaç kağıt kirlettim mürekkebimle
Hatırlamıyorum bile
Yazdım, bozdum, çizdim
Hiçbir sözcük yerini bulamadı çaresiz satırlarımda
Ruh halimden mi
Günü geçmiş endişelerim mi
Yoksa kavgalı olan duygularımdan mı
Bilemedim doğrusu
Bu paslanmışlığı, bu yok olmuşluğu
Sebebini çözemedim.
Tek bildiğim artık yazamamak
Köreliyorum,
Günden güne eriyorum
Hakkını veremiyorum sanırım şairliğin
Bir kalem bile oynatamamanın sillesini yaşıyorum
Kah yazıyorum kah bozuyorum
Kah ki! Düşünemiyorum bile
Hissedemiyorum kelimeleri kollarımda
Kucaklayamıyorum bile cümleleri
Sığ bir şairanelik yaşıyorum içten içe
Daralıyorum ve yazamıyorum
Bir başlık bile bulamıyorum
Belki bulsam başı belirecek
Sonra belki devamı da gelir
Akacak yanağından kağıdın yumuşak yumuşak dizeler
Birbirini kollayacak tümceler
Belki kavuşacak cümleler
Hudutu geçecek öğeler belki de
Neyse işte yazamıyorum
Devamını getiremiyorum şiirlerim...
Kalemim tükenmeden ben tükeniyorum
Ahh! Burda bırakıyorum
Olur da soran olursa
Bir dize dahi kuramadı dersiniz
Boşluğuna daldı, yapamadı
Buraya kadardı dersiniz
İlham gitti şairanelik de bitti..

Fatma SELÇUK