sonbahar sarardı yapraklar
dostlar birer birer düşer
son vakittir akşamlar

her akşamın çıkmaz sabahına
her sabahın umutsuz uyanışına
her kış yorgun düşer bahara
her nefes ulaşır ömrüme

akşamlara kayıtsız kalan gözlere
seher vakti uyanamayan bedene
selamız mıdır acaba
minareden okunan gönüllere
hayat hesap isteyecektir elbet
biliriz sakındığımız ömürlere

şimdi

isteseydiniz
gökkuşağı yerine
gülen gözlerin umudunu
çizerdiniz gökyüzüne

isteseydiniz
kendinizden vazgeçer
ben yerine
biz düşleri ekerdiniz
çırılçıplak dünyanıza

isteseydik
hayatı okurken gözlerde
sis perdesini aralayıp
öperdik alnından
o çocuksu
aç kalmış tertemiz dünyayı

bilseydim
bu güne kadar
geldiğim yeri gördüklerimi
görmek isteyipte göremediklerimi
görüpte görmek istemediklerimi
taze tomurcuklarda tekrar açmasını beklerdim

bilseydik
düşlerimize eklemezdik sizleri
bilseydik
omzumuza değen kirli elleri
cinaslı cümlelerin kurulduğu
kan koku dolu sözleri
evlerimizde yıkamazdık
o kirli yüzleri
bilseydik
aydınlığın karanlığa sessizce gidişini
bilseydik
bilseydim
bilseydiniz keşke