Semazen
Münhasır esrarıyla, binbir hali var kalbin
Rüzgarla düşen tohum yeşerir büyür bazen Bazen de patlayamaz nişanesi edebin Yıllanmış özlemlere, naçar barınak mahzen Sıkıştırır ya hani, zalim nefsi insanın Derdini ayan eder gözündeki lisanın Gelecek sanır sanki, dudağından ihsanın Haddinden mahçup kalbe verilir çekidüzen Sözcükler düğümlenir, başka kelam eder dil Çağlasa dahi gönül, sızan meram mutedil Nurundan günyüzünün payıma cılız kandil Düşse ne gam gözlerim, kamaşmakta mecazen Hangi hali bu kalbin, bende beni gamlayan Dudaklarımın nemi, parmağından damlayan Küçücük avuçların ellerimi tamlayan Başpare neyleylesin, soluksuz kalsa neyzen Kalbe yansıyan işte semanın ışıltısı Kulaklarımda büyür sükutun fısıltısı Artık tek ses var tende, tennure çağıltısı Yörüngeye hapsolmuş, döner durur semazen erol başçı |