Gülüşü resimlerde ve yaşamımızda baki kalan çocukların şiiridir…

Yalandı;
Çocukluğuma savaş açan gazete manşetleri
Devletin merhametli ve şefkatli eli
Çocukluğuma, oyunlarıma ve canıma kastetmediği yalandı
Yalandı;
Diktatör ve adamları tarafından söylenen her şey
Ama her şey yalandı…

Gerçekti;
Avını parçalayan sırtlanlar gibi
Canımıza çökmesi demir kuşların
Gürül gürül ışıyarak yağan ölüm
Ve ensemizde tepinen soğuk nefesi ölümün
Tetiğe asılan el
Sevinci kursağında bırakılan çocuk
Kurşunlara hedef olan ve ölesiye çarpan yüreğim
Yüzümde kuruyan kan…/ Dalında kuruyan gül
Gülün kokusunu boğazlayan barut kokusu
Namluların ucunda yanan buz gibi ölüm
Sokaklarda rehin kalan cesetler
Dilimde barış…

Yalandı;
Ölüm ve esaretle kuşatılan bir halkı
Bembeyaz bayrakları
Ve adamları… ve kadınları… ve çocukları kana bulayan
Ve dünyayı başlarına yıkan
Diktatör ve adamlarının
“Özgürlük ve demokrasi “ nutukları… Attıkları, tuttukları…
Her şey, ama her şey yalandı;
Yüreğinde yangını olmayanların döktükleri gözyaşı
En yüce makam… Peygambere komşuluk… Cennet kapısı… vesaire… vesaire…
Ve ölen çocuklarımızın ardından
Kaybolan sevinçlerimizin geri verileceği birer birer
Her şey, ama her şey yalandı…

Gerçekti;
Sokak ortasında vurulup düşen
Ve ölüme buz kesen kadın ve çocukların çığlığı
Anaların gözyaşı…
Çocukluğuma tam isabet
Ve -ne kadarsa o kadar- içime sığdırdığım sevinçleri
Tek bir kurşunla mıhlayıp yere yıkması keskin nişancıların
Ve düşmeden önce yere
Duyduğum kuşların kanat sesleri…

Susma çocuk yüreğim… Susma;
Kanat seslerini susturmak için
Ölüme tanık olan kuşları da vururlar
Susarsan eğer…

Ocak 2016