Lakin

I

turp sıkıyor ortamıma
olu orta söyleyemediklerim
kendi kendime dağılıyorum
içsel sorumluluk diye bir şey

kendimi suçlu his ediyorum
lakin hiç bir şey benim sorumluluğum değil

II

sormama lüzum kalmayan çok şey
göz önünde akıp günlüğüme sıkışıyor
gün aşıyor günü, her gün günün dünü
ve ben, ve insanlar, ve gün, gün be gün

kar topu misali yuvarlanıyoruz
yuvarlandıkça dağları düzleri büyüyoruz

III

çocuk gözlerinde ki masumiyette
cinayetler kayda geçiyor failli, failli
bir sofra başında beş taş oynuyoruz
ekmeği taştan çıkarmak hikayesinde

ne çok şey satıyor dükkanlar mağazalar
ne ararsan yemeye giymeye hava atmaya

IV

gece çıplak gündüz incir yaprağına sarılı
ilk insanlar ağaç kemiriyor ormanlarda
henüz hiç icat yok ateş yok ekmek yok
ayni dil konuşulmuyor çığlığı çarpık

kırk haramiler kırk pınar güreşlerinde yağlanır
arılar kral mumluyor karıncalar piramit örüyor

V

vadinin ortasın bir ırmak akıyor
üstüne devasa bir köprü kurulmuş
bir ucunda cennet birinde cehennem
insanlar durmadan gidip geliyor

beşeri, mahşeri, sıratı, fıtratı, kuru lafı
tezgahı kapatmış iflasta muhlis sarrafı


Coşkûni Ankara - Ekim 2021