NEFESSİZ ÇIĞLIKLAR

Herşey ağırlığında kaldı
Yaşamında öykülerin.
Sisli sabahlara duvardı
Vicdandan kopan azaplar.
Kemiğinden sıyrılan cansız bedenlere
Küskün artık toprak.
Cesetlere kusuyor sanki böcekler.

Toprak kirlenir mi?
Kirletir mi insan?

Her yerde masumiyetin haykırışları
Bizi büyütürken bu yokluk
Kapılarında kaldı
Çaresizliğin demir sürgüleri.
Boğulmak zamansız,
Son bir soluk bırakmak dünyaya,
Nefese hasret bedenlerin isyanı.
Tenden düşen damlalar
Sahteliğine isyan ederken
Kırgınlığı zamanların.
Çalınır kalp sancıları
Vicdanı hayatların
Doğmamış gerçekliğin inadına
Vurulur yüreği çocukların
Kahpeliğin örtüsüne artık.

Tövbelere duası pişmanlıkların
Yalnızlığın imtihanı
Kalabalığın kabusu anlık zamanların
Çekilişi umutların bir köşeye
Özgürlüğün yankıları kirli düşlerin.
Yok olurken binlerce beden,
Nefessiz çığlıkları,
Kaderi artık yalnızlığın kalabalık mezarı.

Fatih Şeker (Bir Aşk Devrimi)