1
Yorum
9
Beğeni
5,0
Puan
447
Okunma
Sevdâlar ne güzeldi
Mektupların pembe pelür kâğıtlarına yazıldığı
Ve sevginin, sevgiliye sunulan bir karanfil olduğu
günler...
Ne güzeldi, siyah gözlü esmer bir kız sevmek
Elleri ve dudakları karanfil kokan
Ve geceler boyu dolanmak sokağında;
Gözüm penceresinde,
Beynimde kıvrım kıvrım çöreklenmiş toy kıskançlıklar
Ve elimde bazen boynu bükük bir karanfille
Sokak fenerlerinin loş aydınlığında
Kendi gölgemle dertleşerek...,,
Ve ne güzeldi,
Islandığını fark etmeden yürümek yağmurda...
Ne vefalıydı dostluğu o ıslak sokakların.
Garip bir kızıl kokusu vardı, tarifsiz,
Sinmiş yüreğime, çıkmaz da çıkmaz
Karanfillerin ve dudakların...
Ünal Beşkese
5.0
100% (4)
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz