Sararmış yaprak gibi.
Rüzgar eser dökülür.
Son yazın sevdaları
Çöpçüler gelir gün aşırı süpürür
Ve ümitler kürek kürek
Bir çöp tenekesine dökülür. 



Güneş açar yaranamaz
Yağmur yağar dayanamaz
En büyük düşmanıdır
Gece çöken kuru ayaz
Ve günleri bir bir sayar
Gün be gün yıldızlar gibi kayar
Son yazın sevdaları



Sarısı bin bir tonda
Ve hep hüzünlü  şarkılar onda
Şiirleri sararıp solmuş bir kartonda
Gör bak Ekim sonunda vizyonda
Kuruyup kavrulur
Ve rüzgarda savrulur en sonda.
Hazin bir filmin son perdesi gibidir.
Son yazın sevdaları



Eylülde başlar yağmur gibi
Son yazın göz yaşı
Sararıp bir bir düşer
Ümitler kopup gider
Kasımın ortası ya da başı
Az da olsa murat alır
Yağmurlarda susuz kalır
Son yazın sevdaları



Aralık ta bir  yağmur şaklar
Tükendim artık derken
Suluca  karlar yağarken.
Kekremsi bir kaç sevda saklar
Bir ağacın dibinde başlar
Sarı, kızıl, kahverengi örtüler
Ve gün gelir
Karlar altında biter
Son yazın sevdaları