Ölüme susadım be Usta
Bu dünyanın cılkı çıkmış.
Her türlü pisliğe rastlamak mümkün.
İyinlik rafta bile yok.
Tebrik Ederim Üstadım.
Kalemin Yüreğin var olsun.
Rabbim nice Güzellikleri
İnsanlığa sunmayı nasip etsin.
Selâm ve Dua ile.

Ölüm şairi CAHİT SITKI TARANCI'nın çocukken ezberlemiştim "Kapımı Çalıp Durma Ölüm
Açmam Ben Ölecek Adam Değilim" şiirini anımsattın üstat.
Şiir öylesine efsaneydi ki ona benzer klasik bir üslup kullanmışsın.
Cahit üstadın dediği gibi;
Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim.

Alıştım bir kere gökyüzüne;
Bunca yıllık yoldaşımdır bulutlar.
Sıkılırım,
Kuşlar cıvıldamasa dallarında,
Yemişlerine doymadığım ağaçların,
Yağmur mu yağıyor,
Güneş mi var,
Farketmeliyim
Baktığım pencereden.
Deniz görünmeli çıksam balkona.
Tamamlamalı manzarayı
Karlı dağlarla sürülmüş tarlalar.
Ekmekten olamam doğrusu,
Nimet bildiğim;
Sudan geçemem,
Tuzludur teneffüs ettiğim hava.
Ya nasıl dururum olduğum yerde,
Öyle upuzun yatmış,
İki elim yanıma getirilmiş,
Hareketsiz,
Sükûta râmolmuş;
Sanki devrilmiş bir heykel?

Ellerim ne der sonra bana?
Soğumuş kalbime ne cevap veririm?
Utanmaz mıyım ayaklarımdan?

Kalkmalıyım,
Dolaşmalıyım,
Sokaklarda, parklarda.
El sallamalıyım
Giden trenlere,
Kalkan vapurlara.
Bilmeliyim,
Gölgelerin boyundan,
Saatin kaç olduğunu…
Islık çalmalıyım.
Türkü söylemeliyim
Yol boyunca,
Keyfimden ya hüznümden.
Geçmiş günleri hatırlamalıyım,
Dalıp dalıp akarsuya,
Hayaller kurmalıyım,
Güzel geleceğe dair.
Yanımdan geçenler olmalı,
Selâm almalıyım;
Robenson’u düşünmeliyim,
Garipliğini:
Şükretmeliyim
İnsanlar arasında olduğuma.
Nedir ki eninde sonunda ölüm?
Ayrı düşmek değil mi aşinalardan?

Kapımı çalıp durma ölüm,
Açmam;
Ben ölecek adam değilim...
Saygılarımla üstat...

Şiiri okumak, şiirle soluklanmak, her şairin şiarıdır
Çünkü bir şiirdir yaşamak
Kutlarım kalemini ve eserini yürekten
Sonsuzluğun sahibine emanet olasın, sağlıcakla kalasın