Bunca şafak söktü, kaç güneş doğdu
Sabırla bekledim, yine gelmedin
Hasretin ruhumu, kaç kere boğdu
Derde dert ekledim, yine gelmedim

Kim ne yapsın, saramayan, kolları
Tutsam neye yarar, kırık dalları
Şu benim şehrimden, geçen yolları
Kaç kere yokladım, yine gelmedin

Bütün dertler, omuzuma, binerken
Mutlulukla huzur, bir yerlere sinerken
Yanağımdan, usul usul, inerken
Göz yaşım sakladım, yine gelmedin

Ben ki bu yüreği, böldüm ikiye
Tükettim kendimi, yâr diye diye
Akşam safasıyla, gelmiyor niye
Rüzgarı kokladım, yine gelmedin

Kaç yıl geçti bir bak, beklerim hâlâ
Sen olduğun yerdir, hep bana sıla
Kırgınım, küskünüm, her geçen yıla
Beynimi şokladım, yine gelmedin

Her zaman gönlümde, bir umut vardı
Saçlarıma yağan, bembeyaz kardı
Kronik hastalık, kalbimi sardı
Kaç kere tekledim, yine gelmedin

Lüzumsuz diyor ki, etmeden veda
Taştan çıktı senden, çıkmadı seda
Tabiri caizse, ben bu sevdada
Kendimi akladım, yine gelmedin

Sadık DAĞDEVİREN
Aşık LÜZUMSUZ