Can evi bahçesine, umutlar kurulunca
Kabuk tutmuş yarayı, soydun mu ay ışığım?
Meşk peşinde koşarken, kanadın yorulunca
Gölgemin hatırını, saydın mı ay ışığım?
Perdesiz aşk yolundan, caydın mı ay ışığım?

Barışırken bahtınla, teneşir göz kırparken
Semanın efendisi, kırk öğün gam serperken
Söyle, gecenin nuru, kirpikleri öperken
Vuslat salıncağında, aydın mı ay ışığım?
Zilleti şeref sayıp, kaydın mı ay ışığım?

Baharı bitiren kış, kapına kurulunca
Gönlüne göre yolda, kederle yoğrulunca
Yıldızsız gecelerde, gözlerin yorulunca
Simsiyah yalanları, koydun mu ay ışığım?
Sahi hiçlik yurdundan, tüydün mü ay ışığım?

Yangınların külüne, kayıtsız kalınırken
Yarınsız alemlerde, gamlara salınırken
Yürek ah çektiğinde, gamzeler silinirken
Bu sevdanın canına, kıydın mı ay ışığım?
Beni benden öteye, yaydın mı ay ışığım?

Kıskanırken zemheri, aşk sayacı teklerken
Gam dolmuş ruh bedene, hüzünleri yüklerken
Aşk kokan nefesinle, günü ömre eklerken
Canını yakmalara, doydun mu ay ışığım?
Dudaklarına hüzün, giydin mi ay ışığım?

Yakamozlu gecede, ilkbahar yaşanırım
Zamansız selam versen, tebessüm kuşanırım
Yitirilmiş düşleri, sormaktan utanırım
Özünle davetime, uydun mu ay ışığım
Sancını Delibal’da duydun mu ay ışığım?

DELİBAL – Celil ÇINKIR