Ömrümde ilk EKİM’İ tanıdım mevsimlerden
Ne kışı yaşadım,nede baharı;sensizliği bilmeden
Bir gül’üm bile yoktu bahçemde;dallarını budamaya kıyamadığım
Ne de bir sevdam vardı,yapraklarında;gözyaşı ardından masumca damla tutabilen
Ne de bir köküm!!!Bir kartanesiyle en zor aşklara sarılabilen

Ben bir gün batımında tanıdım;ELA DÜNYAMI...
Bir o gün anladım yıllarca boşa yaşadığımı,
Bir o gün yalvardım akreple yelkovana durun diye!!
İlko gün bilebildim zamanın kıymetini,
Ben ilk EKİM’İ tanıdım mevsimlerden

Ne kadar inanmasamda,,
İnandıramasamda kendimi...Bir bakıştı beni,
bir tatlı tebessümdü bizi derya’ya salan apansız
İlk o gün üşütmemişti ayaz beni,
Yanmıştık gözlerimizde;alev alev,

Bir mavi rüya ahenginde;ilerimiz geçti şerit gibi gönlümden,
O anda tarihim,günüm,saatim tebessümünde kayboldu,
Geçte olsa anımsadım o tatlı karanlığın içinde olduğumu
Bilmeden girdik zemheri gecenin taa koynuna şaşırtsada olanlar bizi
Bu güne kadar zalimde olsa kaderim,bu gün sarılmak istedim ona dostça

Birbirimizi acımadan aşkın namlusuyla nişan alıp,sevdamıza basıp vurduğumuz kaldırımdı geçmişimi bir anda ezip geçen!!!!

EY sevdasını yüregimin sarjöründe kurşun gibi taşıyıp ger gün alınyazıma sıktığım!!!

EY aşkına uykularımı bir ömür boyu bekçi yaptığım!!!

EY ela gözlerindeki dünyama sığınıpta sevdamı haykırdığım!!!

BEN ÖMRÜMDE İLK 17 EKİM’İ TANIDIM!
BEN ÖMRÜMDE İLK 17 EKİM’İ TANIDIM...!!!