Adını ta ezelden Kerem koymuş.
Gönül aşkı ister, kalem de yazar.
Kerem ki; Aslı’sına gönlün koymuş.
Gönül meşki ister, kalem de yazar.

İtirazı yoktur aşkın sözüne.
Kalem dile gelir kalbin özüne.
Kağıdın bir o bir de bu yüzüne.
Gönül sevda ister, kalem de yazar.

Mazide Karacaoğlan’dan beri
Başında taçtır sever Elif’leri.
Erinin kalbindedir sevda  yeri.
Gönül deva ister kalem de yazar.

Biraz deli, biraz mecnun olurlar.
Sözleri yürekten arar bulurlar.
İlhamı yine sevgiden alırlar.
Gönül Leylâ ister kalem de yazar.

Veysel’in aşkı da kara topraktı.
Sadık yarine bir sel gibi aktı.
Yalan dünya sazın sözün bıraktı.
Gönül sevgi ister kalem de yazar.

Seher yeli çaldı yârin kapısın.
Gönülden sevdi ve saydı Leyla’sın.
Neşet Ertaş; gönüllerde deryasın.
Gönül sevi ister kalem de yazar.

Sakinî bak! yüreğinde sevgi var.
Sevgi odu yanar, söze gelir hâr.
Sözcükler dillenir, sana olur yâr.
Gönül övgü ister kalem de yazar.