Artık devir değişti. Eski tohumlar çınar.. çınarlar da, bardak oldu...
Şimdi, devir tekrar değişti. Her alanda, akıl almaz bir süratle; her şey hızla gelişiyor.. dün, hayal bile edilemeyen bir çok şey bu gün, demode oldu da artık kullanılmıyor.
Takvimler, ZAMAN’ın da, bitiş zamanının yaklaştığını ve her şey gibi, onun da hızla zeval vaktine doğru gittiğini gösteriyor... Daha da önemlisi, çok kısa olan ömür sermayemiz de; hızla tükenmekte, doğduğumuz an’dan itibaren, ölümün soğukluğu kendisini her geçen gün, adım adım.. kokusunu biraz daha yakından hissettirmektedir...
Sonuç itibariyle de, biz insanlar; dört nal’a.. kabirlerimize doğru, savruluyoruz. Dünya’dan da, Kıyamet’ine!.. Bunun, ya farkına varmayız da; ölüm, aniden yolumuzu keser.. ya da; yolculuk, adım adım bilinir ve devamlı yol hazırlığı yapılır da, gidilen yolun, yol hazırlığı; son duraktaki bekleyenlerin, ne olduğuna veya ne olacağına göre yapılır. Elbette ki, bu yol hazırlığı FARKLARIN FARKI’na varanlar içindir!..

B İ R F A R K I N A V A R S A N!..

ŞİİR NO: 37 7-KASIM-2008

Hasreti, sona erer; hasret olan, kavuştukça,
Damak zevki, çabuk biter; yiyip, içip.. doydukça;
Günden güne alçalır.. hırsa, kine sarıldıkça...
İnsanı, çirkefe çeken.. safahata, daldıkça....

Ne kadar çok, yaşasa.. da; zamanı, boşa geçer,
Şeytanlar, durmaz; her zaman, kendi safına çeker.
Cehennemi dert etmez.. sivilceyi stres eder!..
Çünkü, her şeyi hayal!.. Akıntıya, kürek çeker...

Her yenilik, getirir; bazan yarar, bazan zarar,
Kimine; geniş gelir, bu Dünya!.. Kimisine, dar.
İşi iyi bilene bile, garanti olmaz, kâr...
Yaşadıkça; her şeyi!.. Tecrübe ederek, anlar...

Süfyan’a(!) uyan insanların, “insanlığı!” gider,
Tattıkça, yalan sevgileri; birer, birer.. biter.
Zevk, sanal âlem; zaman, mezarlığa doğru çeker..
Bu Dünya’da ne işlersen, defterine o geçer!..

Okuduğun kadar artar.. hem ilmin, hem edebin..
Gönülden tefekkür ettikçe, çoğalır hayretin!..
Bir de, farkına varsan; sana, sunulan nimet’in!..
Son durak, O. O’nda biter.. dertlerin, kederlerin!..
*
Sundukça, sevgiyi; sustukça, edebi artıran,
Tövbe ettikçe.. birikmiş günahtan, arındıran;
En sıkışık anında; “KULUM!..” deyip.. sahip çıkan,
O, RABB’dır. O’na, dön! O’dur, gizli sırları açan!..

8-KASIM-2008 SAAT:12:50 Konak-İZMİR.
Mürsel Münevveroğlu. ([email protected])