Gel otur yanıma kınalı kuzum.
Lafıma bahane doldurma oğul.
Kulak verip dinle, sanadır sözüm.
Sakın yüreğini kaldırma oğul.

Hırsı rehber yapıp kendini yorma.
Olur olmaz şeye, hayaller kurma.
Nefsinin ardına peş olup durma.
Gündüzü geceye öldürme oğul.

Gönlüne yapıştır, sevgi özünü.
Muhabbetle dinle, dostun sözünü.
Menzile yürürken ayak izini.
Dünyayı sunsalar, sildirme oğul.

Ulumaya dönen yelle coşana,
Zemheride donup, yeri eşene,
Kendinden öteyi görüp pişene.
Yandım demedikçe aldırma oğul.

Kesilip budansa bütün kenarın.
Tutulup akmasa vefa pınarın.
Ata toprağına düşse çınarın.
Şanlı vatanını böldürme oğul.

Kanayan göz yaşın dönse de sele.
Taşırma acını, her esen yele.
Duymasın, söyleme derdini ele.
Lisanı halini bildirme oğul.

Görünmez mi dibi, bu göl bitmez mi ?
Habis düşünceler gece yatmaz mı ?
Birisi sus artık sözün yetmez mi
Deyip saçı-başı yoldurma oğul.




zekeriya duman