İçerimde araçsız bir yangınsın sen
Volkanlar gibi küllerini savurup duruyorsun
Zaman zaman kavurup beni buruyorsun
Dağladık ca dağlıyor yakıyorsun içerimi
Günden güne eritiyorsun beni.

O kadar sevdanla boşa yanmışım
Alevlerinle dağlanmışım
Bekledim okadar bekledim
Belki müdahale edersin diye
Ama senin yüreğin taşlaşmış yüreğin
Kin ve nefretle dolusun.

Ne etsemde ne yapsamda razı gelmiyorsun
Bu sevgime karşılık değer bilmiyorsun
Aylardan ise oldu ekim
Birer birer yaprak döküyorum
ve dört gözle seni bekliyorum.

Yine ellerim bon boş
Çok mu çok çaresizim
Çaresiz olduğum kadar
Bir okadar da üzgün ve halsizim
Sevgi ve şevkatini bekliyorum.

Dön artık sevgili yuvamıza dön
O eski günleri yeniden yaşayalım
Ne kadarda mutluyduk
Biz hayata bağlı umutluyduk
Kimselerin yapamadığını biz yapıyorduk
Hayata toz penbe bakıyorduk.

Mezarlığa çevirdin yüreğimi
Ya ağlattın ya kara bağlattın
Beni el alemle bir tuttun
Ben se kendimi avuttum
O kadar kırıldım ki sana
Bilemezsin
Sevgili bilemezsin.

08.10.2021. Ozan Neco Baba.