Hala mı,
Gözlerin gözlerimden kaçıyor.
Ve hala mı,
Sesin yüreğinden gelmiyor.

Yetmedi mi,
Yorulmadın mı,
Bıkmadın mı kaçmaktan?
Daha nereye kadar
Ve ne kadar sürecek böyle?

Cevap vermedin,
Bana kaile almıyor musun?

Niye titriyorsun?
Korktuğun bir şey mi var?

Korkuların
Bulunduğun yerde olmaktan mı?
İstediğin yerde bulunmamandan mı?

Bu değil,
Bu kadar olamaz.

Asıl, asıl sebebi ne?
Ondan haber ver!

(Kısık sesle)
"Güven" ...dedi.

Güven,
Güven demekle neyi kastediyorsun?

Birinden,
Birşeyden zarar görme kuşkusundan uzak;
Ona en kıymetlini,
Kalbini teslim etme,
Ona bağlanma mı?
...
Yapma,
Celallenme!
Bıçak yarası geçer,
dil yarası geçmez.
Kötü söz deme.

İşte bu,
Bu değil mi?

Kaçmalarının,
Korkularının kaynağı bu değil mi?

Güvenememek,
Bağlanamamak,
Bir zan aslında bu,
Adı, aidiyetten yoksunluk vehmi...

Ne yazık ki
Bu vehim bir mahpusluk;
Kafesi korku,
Prangası kuşku,
İçinde can pusmuş.
Yürek
O kafeste hürriyetine düşkün bir kuş misali
Çırpındıkça,
Çarptıkça yalnız kendini zararı dokunmuş.

Nasıl yapsak
Nereden başlasak

Tut ellerimi,
Hisset sıcaklığını

Gel, kardeşçe kucaklaşalım.
Kafesteki o kuşun yaralarını saralım.

Bırak korkuları arkanda,
İlk önce güvenden başlayalım.

Konunun önemi yok,
Muhabbet yüreğin aynasıdır;
Konuştukça içtenliğe görelim.