Gönül dostum ile hasret giderdik
Emlek ellerinden sohbete girdik
Ozanları, erenleri yad ettik
Duygular sel oldu çağladı bu gün..

Yıllar oldu görmemiştim yüzünü
Yazı bitti, gördüm ömrün güzünü
Eksilmiyor şu gönlümün hüzünü
İki göz bir oldu ağladı bu gün..

Agahi, Kemter’le girdik sohbete
Dayanılmaz ayrılığa, hasrete
Devrani, İzzetle düştük kasvete
Ayrılık sinemi dağladı bu gün..

Gönül arzuluyor emlek elini
Deste deste deremedim gülünü
Yola düşüp göze alsam ölümü
Yollar yollarımı bağladı bu gün..

Varıp da Veysel’i görmeden olmaz
Eşiğine yüzün sürmeden olmaz
Felek bu ettiğin yanına kalmaz

Hasan , silahını yağladı bu gün..

Bu şiiri, 1 Şubat 2015 tarihinden beri yaşadığım felç rahatsızlığı sırasında, korona salgınına rağmen, maske, mesafe, hijyen kurallarını dikkate alarak, Mart’ 2020 tarihinde evimize ziyaretime gelen hemşehrim, Emlek Hüyük köyünden kıymetli ağabeyim Haydar Savaş’a adamıştım.

Hasan Erkılıç

Ankara,