yüzündeki meleksi ifade gitmiş
su çekilmiş denizde mercanlar solmuş
kayalıklarda vakit geçirme yormuş güneşi
her gün biraz daha yaralamış gölgeni
ayın yalnız duruşu semada
sana bahtsızlığımı veriyorum
sana iyilik için sarsılmış güvenimi
taki özlemle çarpsın aynalara suretin

bir ovada yol alırken kanamış hüzünle
bırakma insanlığımı uykusuz bir gecede soluksuz
büyük mabetlere bakar gibi tekinsizdi gülüşün
al sana tanrıdan adanmış bir işaret fişeği
yakmakla kalmaz karanlığın dansını
acının suladığı vahalarda binek bilmişiz develeri
tunç bilmişiz eski uygarlıklara mühür vuran ibrahimin rüyasını
ne varsa semavatta meçhulle övünülmüş yanılgiyi bileyleyen
sancısını çektiğimiz doğumun müjdelediği oğullar için
bekliyoruz aydınlığı yorgun bırakan vaadi
bekliyoruz sulh için kardeşlik için paylaşmayı acıyı

nedim demirbaş