Nice baharları devirdim
Solan menekşeler dirilmedi
Ne kadar mor renkli güller varsa
Elvedasız öldüler...

Ne emekler verdim o cana
Gözyaşlarımla suladım öz toprağını
Her sabah okşadım
Günbatımlarında hayaller kurdum
Beş vakit okunan ezanlarda
Gök Tengri’ye kalktı dualarım
Yağmurlar altında bekledim
Sırılsıklam ıslandım geceler boyu

Nafile bekleyişler sürerken
Hülyalı mevsimler yanıp kül oldu
Umudum, kanadım kırıldı
Kalbimde derin yaralar bıraktı
Kıyametim koptu sanırken
Ayazlarım dindi
Kuş cıvıltılarında hayat buldum..

Cemreler toprağa düşende
Gözlerimde Fırat’ın sancılı akışları
Toprağıma düşürdü siyah gül fidanı
Bahtım denizlerde mavileşti
Martılar şarkılarla coştu
Mavi güller açtı en karanlık hücremde
Ufkumdan güneş doğdu
Karanlık sokağımdan bir aybala geçti
Yaralı gönlümde güller açtı
Yürek sadık bir yâre kavuştu
Solan bir bahardan
Sadece acı tatlı hatıralar kaldı!..

Zafer Direniş
...

Bir Garip Şair