Çok sevmiştik birbirimizi aşkla dolan fırtınalı rüzgarlarla.Öyle bir sevdaydıki bi benzeri olamazdı ilk biz yaşadık biz tatdık bu tutkuyu.Hasretçe geçen o yıllar ayrılık matemiyle bizi parçalıyordu adeta.Bu nasıl sevdanın güzel aşkı kadar yanan tarafındada acıyı içimizde hissediyorduk.O güzelim senli günlere kalbim özlem duyuyordu, ne zaman kavuşacak diye bekliyordu iki deli gönül.Sevmenin hesabı yokda ayrılığın hesabına söz kesiliyormuş.O mutlu anlar ne de güzelmiş masal gibi sonu kötü bitmeyen masıl son kitabı gibi, bir hayat yaşanıyordu bir sevinçle.Kadere inanırdık ama kader bizim kapıyıda çaldı malesefçe dile yüreğede vurdu.Ne hüzünler, kırıklar, yıpranmalar, yanmalar ve candan can gitmeler tehdit vuruyordu gözlerden.Ben ne bu anı unutmak istedim ne de sende ayrılmayı hayalimde göz geçirdim.Çokça vahşetçe intikamdı seni benden koparam illetden.Hüzünlü yılım yandı parçalandı.Ne desek ne kafi ne kafisiz.Ayrılık vakti kapıya tık tık vurdu.Ne işkeceler bekliyor sevdiğim bizi.Vücudumun her zerresinde ayrılığa dokunuş izleri yarıyordu içimden.Herkesmi tadıyordu bu illeti.Bizemi denk geldi gülüm.Nefes almakta bir hayli zorlanıyor bu gönül bu can.Alışmaya yer yok aşkta ayrılıkta sabır.Artık olan oldu ne sen varsın ne de ben.Biz denilen bir masal yok artık.
Elveda dedi bana aşk.


Baharımsı