Hep yüksekten uçtun, bak artık yoruldun
Gençlik ateşinde söndü, gayrı duruldun
Sen eskiden ne idin, şimdi ne oldun
Doru at misali koşardın, din din mi gönül

Uzak mesafeleri, koşar adım geçerdin
Pınar pınar dolaşıp, soğuk sular içerdin
Bir koca ah çektin, ne diye içini geçirdin
Geçmişi düşünüp hasret, çektin mi gönül

Hoyratça harcadın sana verilen zamanı
Kâh eğlenip, gülüp söyledin çaldın kemanı
Şimdi hasat vaktidir, haydi kaldır harmanı
Pişmanlık duyup nefsine kızdın mı gönül

Bir ömür gezip tozdun ne geçti ki eline
Kapıldın doymayan, azgın nefsin seline
Şimdi bir kenarda düşünme kendi kendine
Son gemi rıhtıma yanaştı, bin din mi gönül

Ey gönül! Sen yine de sıkılıp darlan ma
Geçmişini hayal edip, oraya takılıp kalma
Senin rahîm Rabbin var, bunu unutma
Tevbeye fırsatın varken, etsene gönül
Gönlün de sahibi olduğunu bilsene gönül.