Çatlamış buz gibidir bir yaştan sonra yaşam,
Yürürken ağır aksak adımlar atacaksın.
Çabuk yorulur beden, erken olsa da akşam;
Yorgun bedeni fazla yormadan yatacaksın.

Her sabah aynalarda bakacaksın kendine;
Çare arayacaksın her çaresiz derdine.
Düşse de düşlerine köyünün yolu yine;
Memleket havasını içinde tadacaksın.

Yolları kıvrılırken gözlerinde köyünün,
Hayalini yaşarsın yaşadığın düğünün.
Ağaç gölgelerinde gölgelenen kuyunun,
Buz gibi sularına karpuzu atacaksın.

Sinema filmi gibi aynanın karşısında,
Dolaşıp durur insan memleket çarşısında;
Yaşam yanlışlarına her zaman karşısın da,
Yanlışı yapanlara kaşını çatacaksın.

Anılar buzlu cam ardında, silemezsin;
Kalpler nerede nasıl kırılır bilemezsin;
Yalnız olduğun gece ölümü dilemezsin;
İste-isteme o an gelince gideceksin.

Toprağıyla buluşur su aşağı inişte;
Dünün yaşanmışı var yarını bekleyişte.
Coşari ne istersin, yaşıyorsun ya işte
Diyen kaygılı ruha, bir huzur katacaksın.

08.09.2021/Samsun

İbrahim COŞAR