SERZENİŞ
Ecir Demirkıran SERZENİŞ
Kollarım gökyüzüne uzanırken sevgimle İçimde ses yankılar kaçıverir gizlice Yaralı gönlümüzün kederini bir dinle Daha duymadan yıktın vurgun yedik delice Her darbede sersemce dönüp durduk acıdan Beynimin kıvrımları çatırdıyor sancıdan Hangi eşkâle girdim kurtulamadım şekten Hep yanlış giden talih yön bulurdu dilimde Kaçıncı bahardayız dönüverdik direkten Cennette tahtımızı kuruyorken zihnimde Gözlerimde anılar ışık olup vuruyor Hatıramda aşılmaz özlem dağı duruyor Billur yanağında aşk doyumsuz ab-ı hayat Nafile geçen zaman karabasan oluyor Kaçarken kurşun yedim bittiğim yerdi heyhat Sanki gökten ebabil kuşları saldırıyor Döndük kadere rıza idam sehpasındayız Fermanımız kesildi sevda diyarındayız Mecnunluk bilmecesi vurur belimi büker Kızıl ötesi renkler yüzüme çile eker Gizlendik sorulara cevap kalbimi söker Anlamsız gecelerdir bana hicran bağlatır Bölündük lime lime cendere girdabında Yanan sevdamı sorsan durur aşkın babında An gelir kaygılarım vurur his duvarına Çatırdar içimizde bir deprem fırtınası Tükendi umudumuz çıkmaz olduk yarına Kar beyaz öfkemizdi biz de katran karası Yaşanan her ne varsa karışıyor giderken Bitmeyen hikâyenin sonuna geldik erken |