Sinsice içine alırken hayat bizi
Gece gündüzün zıddıdır hani
Kandillerin söndüğü semada
Rotam sen olduğun doğrudur elbet

Duanlarında beslenen ruhumda
Uzağımdaki yakınımsın bilirim
Bizi bizden ayrı düşünmek hata
Ayrı yollar bir kavşakta buluşur elbet.

Yürünür yollar çetin ve çatal
Yolda ne kadar da çoğalsak
Tek başınadır yolculuklar
Seferler bir şafakda son bulur elbet.

Kalbin iki kişilik çarpar, iki kişiliktir aşk
Zaman acıyı azaltır, ağrıyı dindirir
Bir değildir insan tek başına yarımdır
İnsan dediğin mutlaka tam olur elbet.

Hayat odur düştüğünü kalktığını yazar
Alacak verecek kalmaz ömür sayfasında
Kimse bilmesede  sine defterinde yazılanı
Hesaplar gün gelir görülür elbet.

Unutma hayat denen yolda yalnız olursun
Yalnız ve tek sin  sonunda kendini bulursun
Insan sever, Insan inanır ve güvenir
Ayrilıklar misliyle vuslata ulaşır elbet.

Ne kadar seversen sev aşk oduna yan
Sevda harında cehennem misali yan
Ruhlar gökyüzündedir Tanrıya ulaşan
Tek kişiliktir bir mezarda iki yok elbet

Aşk iki kişi yaşansada  bu aşkda kanundur
Ölüm kapıyı çalar bu her canlıya malumdur
En olmayacak sevdaların sonu ölümdür
Sen hiç bir mezarda iki aşk gördünmü...

NOGAYTÜRK