İnsanları tartarım hafifini atarım
Değer hak ediyorsa canına can katarım

Lafugüzaf boş gafı düşük çene hatarın
Konuştukça konuşsun boş cüseli katarın

Samimisi bellidir yansıtır davranışı
Tebessümlü bakışı dostluğun kavranışı

Kendini över durur kimseye vermez sıra
Alaycı tavır ile kalpleri kıra kıra

Büyük işin ustası sanki yoktur hatası
Everest’i o yapmış salyalı it katası

Lafazanlık sanatta kem sözcükler bayatta
Gönüller depreminde üfürümü fay hatta

Kişniyor meydan onun diyor lafımı duyun
Kişi edeple susar sanır ki hepsi koyun

Meydanı toza verip göğsünü geri verip
Ben yaptım bunu şunu boş daraya yer serip

Sükut altın imişken düşük çene nahırmış
Gramajlı böyleyle hayat dünden kahırmış

Lafını tartmayanın yanaşma meclisine
Verirken rahatsızlık bulaşma necis line

Çok çekti hep insanlık çenesi düşüğünden
Zarar gördü sistemler salyalı eşiğinden

Riyakarca el pençe iki büklüm durarak
Sözüne hadis katıp muhatabın yorarak

Tanıyın münafıkı fırsatın kollar çakı
Vücudu kangren eder bilin zehirli yakı

İnanmayın her söze çoğu süslü tuzaktır
Sarıklı çok cübbeli insanlıktan uzaktır

İlimle irfan ile sarılalım bilime
Sanatlık icrayladır inanma piç diline

M.Sıddık SOLMAZ