Artık ışıklar sönmeli, kapanmalı kapılar
Bu pencereden son kez bakmalıyım
Çekilmeliyim bu er meydanından
Ve adın benimle anılmamalı artık
Korkularının esiri oldun,amazon savaşçısı değildin
Değişen bir şey yok
Ayağına takılan engellerin ardında gidiyorsun
Yüreğime yaptığın bir vurgundu bu
Gizleniyorsun korkularının kuytusuna
Sende bilmiyordun, yakışmadığını savaşıma
Bir yıkımdı yaşanan,er meydanında
Ayrılığın darağacına astığında aşkı
Ben bunu hissettiğimde
Kuru bir dalda sallanıyor buldum kendimi

Zifiri zindan gibi karanlık gece de
Parçaladım bana engel olan sınırları
Tutsaklı kölesi olmuşum acıların
Tutum değil bizim tutulmuşluğumuz
Uzatmışız kementlere boynumuzu
Kalbimde o hançer saplıyken
Nasıl göğüs gerebilirim zamana
Dur diyebilirim acımasız duyguya
Sevgimle direneceğim desem de
Onunla beslenmiyor mu zaten?
Ben yüreğimi açtım
Kaçmadım da hançerinden
Vur şimdi kendini gecelere
İhtiraslarla dolu kadehlere sarıl istersen
Her zaman,benim de yalnızlıktır içtiğim
Bugün de,dün de , ondan önce de…

🐋🐋🐋🐋