yol bilmez bir süvari
bir izin peşinden gelmiş

künyesini sordum

uzaklardan bahsetti.

içim acıdı

gözlerini bir ayna bilip

kendi yansımama baktım



ne ırmaklar aşıp gelmiş

oturdum düşündüm

eceli kınında gezer

mezar bilirmiş göz kapaklarını

kelime kelime destan

dökülüyordu dudaklarından



epeyce söyleştik

Hızır’a yoldaşlık eden

Musa gibi düştüm peşine

aklımın odalarında bin bir soru

asamı Uygur beldesinde

düşmanları ürkütsün diye

bekçi eyledim



hiçbir çadır

buradaki kadar

merhem olmamıştı

yaralarıma





bir yol daha aştık

yeşil kubbesi ile Medine

umut yüklüyordu gönüllere

asırlarca süregelen

bir hakikat yükseliyordu

ezanı Muhammed’i ile

yüreğimiz şevk ile doldu





kapı kapı gezdik

yaydık bilindik hakikati

bir olduk birleştik

tek yürek olduk



gelenler mest oldu

kalanlar virane

şahlandı atlar

firavunlar bir çare

artık haramdır bize gam

düşmana yas gerek

bize gayrı bayram

mazluma şölen gerekir.