Bu kaçıncı son gecedir hasretinle yanıp kavrulduğum,
Aldırmadan acılara yıldızları göz yaşlarımla yıkadığım,
Ne mesafeler kısaldı ne yollar eksildi ne feryadım bitti,
Cehennem azabın oldu adına sevda denilen lanet olası,
Haykırışlarımı en acımazsız duygusuz kadınlar duydu sen duymadın,


Seni kahrolası ne vardı sanki ben yaz baharın iken,
Bu kadar uzak başka iklimler de solmaya mahküm gül olup açacak,
Yazdığım şiirler sözler sana yetmedimi başka kalabalıkları seçtin,
Kimin benim kadar sana ihtiyacı vardıda habersiz çekip gittin,


Hani sen ve ben hep ayni tende ter bedende can olup doğacaktık,
Onca umutları taşıyan kara trenleri izleyip bin dualar edecektik,
Hangi karanlıklar boğu verdi seni bu sevdaya böyle bir sonu seçtin,
Bende sararıp solmaya ramak kalmış iken sen nasıl yeniden sarılayım ben,



Şimdi bende solmuş aynalara yansıyan bir hayalden başka bir şey değilsin,
Gönül kalemimden satırlara damlayan sonu kocaman bir hiç sayılan romansın,
Vakit tam gitme vaktine çalan şu saatlerde bırak beni çek git,
Razıyım gönlüm Cehennimde kavrulsun Yıldızlar darılsın bendeki sen artık bir son bulsun...!


Ayrılıkların Şairi Osman Dastan © 20/ 09 / 2021. 24 : 50