Yansırken sokak lambalarının umutsuzluğu düşlerime
Ben çoktan vazgeçmiştim hayal kurmaktan
Bilinmez bir yer bu gittiğimiz, kör kuyu?
Yüreğim sancılı susturamıyorum
Saat gecenin en çıplak anında
Zifiri karanlık her yer
Gözler bağlı yaklaşırken darağacına
Çaresizliğin, öfkeleri dışa vurmuş
Hayallerim savaşlık, sonrası tabutluk
Aslında her şeye hazır olmalıydık
Yeri geldiğinde konuşmalıydık,susmamalıydık
Elele yaklaşırken yarınlara
Bir şeyler uzaklaşıyordu bizden
Teselli arıyordu yüreğimiz; çaresizdik
Geri dönüşü yoktu bu yolların,biliyorduk
Yolun sağı solu uçurum,farkındaydık
Halledebilirdik bazı şeyleri
Gözgöze gelip bakışabilseydik
Biz aynı gökyüzüne bakmakla
Aynı yolda,sokakta yürümekle
Birbirimizi uzaktan bakmakla yetindik
Tüm heybetiyle karşımızdaydı beklenen son
Şimdi yokluğunu varlığın sayıyorum
Kolay değil
Hiçbir şeyi unutmama özelliğimi
Bir tek sende öğrendim
Suçlamıyorum kimseyi
Biliyorum ki senin de yüreğini yakan
İçinde büyük bir yara bu ayrılık
🐋🐋🐋🐋