AYRILIKYansırken sokak lambalarının umutsuzluğu düşlerime Ben çoktan vazgeçmiştim hayal kurmaktan Bilinmez bir yer bu gittiğimiz, kör kuyu? Yüreğim sancılı susturamıyorum Saat gecenin en çıplak anında Zifiri karanlık her yer Gözler bağlı yaklaşırken darağacına Çaresizliğin, öfkeleri dışa vurmuş Hayallerim savaşlık, sonrası tabutluk Aslında her şeye hazır olmalıydık Yeri geldiğinde konuşmalıydık,susmamalıydık Elele yaklaşırken yarınlara Bir şeyler uzaklaşıyordu bizden Teselli arıyordu yüreğimiz; çaresizdik Geri dönüşü yoktu bu yolların,biliyorduk Yolun sağı solu uçurum,farkındaydık Halledebilirdik bazı şeyleri Gözgöze gelip bakışabilseydik Biz aynı gökyüzüne bakmakla Aynı yolda,sokakta yürümekle Birbirimizi uzaktan bakmakla yetindik Tüm heybetiyle karşımızdaydı beklenen son Şimdi yokluğunu varlığın sayıyorum Kolay değil Hiçbir şeyi unutmama özelliğimi Bir tek sende öğrendim Suçlamıyorum kimseyi Biliyorum ki senin de yüreğini yakan İçinde büyük bir yara bu ayrılık 🐋🐋🐋🐋 |
Kaleminize sağlık.