Bunalmış bir hayatın mevcutken izlenimi
İnzivaya çekilmiş görünümü verirsin
Sıkıntı gam yükünle çarpıtıp düzlemini
Hüzünlü düşünceye dalma fazla erirsin

Kaç gemini batırdın söyle bileyim bende
Alabora hayatın işlev görmez dümeni
Şaşırırsın yönünü pusulan yokken sende
Kararır şimdi etraf kaybedersin kümeni

Benden sana nasihat küsmeyesin hayattan
İnsanı yas bitirir paslı bir demir gibi
Gönüller sarsıntılı yıkılırsın fay hattan
Düşünme varlığını cepsiz kefen yer dibi

Bir başına olunmaz Havva’ya Adem gerek
Kuralıdır yaşamın dişi erkekle yaşar
Gönül sarayın yıkık el ele verip örek
El ele veren fertler çetin yolları aşar

Solmaz’ım lütfen dinle vardır sana öğüdüm
Hakkın ile yetinmek mutluluğu tattırır
İnsanlara yakın dur deme sizden soğudum
Umutsuz olan kişi kendin kabre attırır

M.Sıddık SOLMAZ