Sen bilir nisin?
Peki,sen hiç sordun mu?
Kış günü elektrik tellerinde titreyen yavru serçeye,
Yaşam ve yalnızlık kavramlarını
Sana da bahsetti mi?
Yaşamın acımasızlığımdan,zorluğundan
Güçsüz olmanın vermiş olduğu eziklikten,
Yalnızlığın soyut bir intihar olduğundan


Peki,sen hiç gecenin ikisinde kalkıp,
Kapının önünde miyavlayan kediyi aldın mı evine?
Ve sordun mu açlığın,kaybetmenin üzüntüsünü?
Sana da bahsetti mi?
Günlerce aç kalmanın verdiği sancıdan
Yeni doğmuş yavrusunu kaybetmenin,
Yüreğine düşürmüş olduğu kor ateşten


Bunları anlatırken nasıl da masum bakar gözleri
Ve yaşadıları utanç vericiymiş gibi nasılda eğer başını öne
Ne kadar da yormuştur acımasız hayat onları
Mecalleri yoktur ,kaldıramazlar yeni bir acıyı


Sanmayın ki yoktur onların duyguları
İçlerine kapanmışlardır,çaresizce
Kalem tutacak olsa elleri,belki yazacaklar iki satır
Söyleyecekler derinden,titreyen bir sesle, ’’iç acıtan bir şarkı’’...