Ey bülbül neden inlersin yaban ellerde,
Dara mı düştün yoksa gönül pencerende,
Varsa hakkın yiyen Dünya denen alemde
Benim bu yeryüzünde bir ah-u zarım var.

Kaybeden ben oldum diye asla üzülme,
Arkana bakıp sakın ha! Utanca düşme,
Mağrur ol, dik dur, kat’a başın öne eğme,
Hakkın bahşettiği şan ve şeref sende var.

Yel gibi esti geçti bir çırpıda ömrün,
Kimlere paye verdirdin iyi bir düşün,
Zahmet çeken sen, övgü ise başkasının
Mahşer yerinde dürülecek hesabın var.

Günde beş vakid eda eylesen ne yazar?
Kul hakkını yedin, sevabını kim tutar?
Şimdi baharı yaşarsın, bir de kışı var.
Diyesin Azrail’e, kula bir borcum var.

Ser verdik, sırrımızı hiç ayan ettik mi?
Dost bildik, meclisi tarumar eyledik mi?
Üryan geldik, üryan gitmesini bilmem mi?
Unutmayasın! Sıratta helalliğim var.

Allah razı gelir de, kula hiç sordun mu?
Kul hakkı yiyenin kursağında durur mu?
Merhamet eden ile hiç eş tutulur mu?
Unutma! Musalla da bir çift kelamım var.

İstiğfar edeyim deme hiç boştan yere,
Kırk bin kere tevbe etsen hepsi nafile,
Yaptıkların işlidir amel defterinde,
Mahşerde alınacak bir helalliğim var.
*
Dumani’nin vuslata erişmektir derdi
Kimseye yoktur hiçbir surette garezi
Kul hakkın yiyen gün gelir çeker hesabı
Unutma! Alacağın bir helalliğin var.

Hasan Taşcı (Dumani)