Düşer gülşene su nazla,
Gül yaprağında şebnem olur.
Gece boyu gülün güzelliğini solur.
Gün doğar,nazenin gülistanda kaybolur.
Gecelerce uykusuz bülbül,
Çileye susuz,
Gönlünde gül açar da,
Güle mersiye okur.
Ehl-i dil gönül içre sevgi kilimi dokur.

Gül, gülşende kurulur,
Tahtıysa gönüllerde.
Yıllar yılı gül adı,
Pelesenktir dillerde.
Ve gül bereket olur,
Bitimsiz sevgilerde.

En sevgili,
Asırlar sonrasına yeter de,
Gül kokusu duyulur,
Nur tenindeki terde.
Gül yüzü hayallenir,
Cümle açan güllerde.

Su, gül, ter hep katre katre;
Itr olur mevsimlerde.
Edilen duaların,
Süsüdür her seherde.
Kokusu savrulur,
Aşkı kavrulur gönüllerde.

Gül,
Gamlı gönüllerde merhem.
Gül, uykusuz gözlerde nem.
İşte bu yüzden,
Gülle başlar, gülle biter hikâyem.
Düşer gülşene su nazla,
Gül yaprağında şebnem olur.
Gece boyu gülün güzelliğini solur.
Gün doğar, nazenin gülistanda kaybolur.
Ankara,11.08.2008 İbrahim KİLİK