Nevbaharla uyanıp kışla başlar uykusu
Her mevsimin kendine, münhasırdır dokusu
Dolacak içimize önce toprak kokusu
Ey acele edip de yanıp tutuşan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?


Mal mülk ile övünür hepsi benimdir dersin
Doğruluktan dem vurur yanlış yola gidersin
Helal haram demeden her bulduğunu yersin
Ey hayrı bırakıp da şerre yarışan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?

Edep erkan bilmezsin nasihate karnın tok
Her yöne dönüp duran, dilinin ayarı yok
Gıybet, yalan, iftira... ne ararsan var pek çok
Ey haktan hakikatten ayrılıp şaşan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?

Kulluk Hakk’a sıdk ile şeksiz ram olabilmek
Hakk için Hakk ölçüsü üzere kalabilmek
Hakk’tan gelip de Hakk’ka döneceğini bilmek
Ey diliyle alim de cahil dolaşan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?

Akletmek akıl ister akıl ise feraset
Aç ki gönül gözünü sonun olmaya afet!
Silkinip ol ki agâh, abâdın eyleye feht
Ey uyanık geçinip, haddini aşan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?

Sözüm yabana değil, hem sanadır hem bana
Hak olandan şaşıp da sarpa yola sapana
Diyedir, gözyaşıyla tövbe edip yıkana
Ey tövbeden ar edip şerre bulaşan insan
Meyveye durur mu yaz, çiçeklenmeden nisan?


Hasta kalbin şifası Hakk’ı eylemek zikir
Ne güzel bir yoldaştır, edep haya ve şükür


12 Eylül 2021