Sensizlik yüreğimi parçalarken
Yorgun akşamlarda kapattım kapılarını
Artık zeytin gözlerin de açamaz kilidini
Nede masmavi gökyüzün
Utanır yüzüm kızarırdı
Her gece hayaline uzanıp
Tenine dokunmaya kıyamazdım
Kırılmaya hazır,nazik yüreğini
İnciteceğim diye korkardım
Göz göze gelmeye çekinir
Kaçırırdım bakışlarımı her baktığımda
Umut tanelerini sayardım
Zamanın derinliklerinden yuvarlanıp
Seni yazma gayreti içerisine düşerdim
Geceler boyu uyumazdım
Her sabah erken kalkıp
Göğsünde dikenleri toplardım

Artık açtım sana yüreğimin kapısını
Rüzgârların yönünü değiştirdim
Sevdamın mürekkebini sıcak koynuna bıraktım.
Yüreğimde ki tüm kelimelerimle
Bir bir seni anlatmaya çalıştım
Seni yazdıkça
Gözlerin parmak uçlarımı okşuyor
Dur durak bilmiyor duygularım
Kalemimin ucundan mürekkep değil
Yüreğinin mavi derinliklerine
“Ben” akıyordum artık
Bende ödedim payıma düşeni
Borçlu kalmadım sonunda,
Katlanıyorsam aşk sebebim sana
Girdin kanıma rüyalarıma,
Hayattaysam aşk sebebim
Gözlerim kamaştı kalbe giden yolda.
🐬🐬🐬