Kalsam,

Sığdıramam

Bu deli maviyi ihanet kokan soluğuna Metropollerin.

Üşür gözlerimde yediveren tomurcuk,

Yedi göğün yıldızları.

Yüreğimde bir maral ağlar,

Hangi suya eğilsem.

Ellerimin

Dikiş tutmazlığı

Ellerine teyellenmişken,

Bağlıydım hayata

Ama şimdi

Çözüldüm her anlamda.

Tırnaklarım etimden ayrıldı çünkü.

Çünkü beklenenden tez düştü ak’lar çocuk sakallarıma .

Çünkü kırıldım saç uçlarıma kadar!

Ve.

Haziran gibiydi çocuklar,

yakmayan sıcaklıklarıyla

Yüzlerinde yüzlerce iklim,

Alabildiğine savunmasız,

ürkek ve masum .

Ve böyle temizken hayat ne büyük günah işledik büyümekle.

Hani diyorum ya ;

umuda gülümse hep,

Aç gözlerini, yosun tutmuşsa da zaman, aldırma!

Sen, çoktan kapamışsın gözlerini,

Yüzünde buruk bir gülümseyişi hediye bırakarak.

Artık çıkarım bulanık köpüklü dalgalardan.

Ağlamam bu sefer inan,

Yıkıldığında kumdan şatolarım.

Hem artık güneş çizmeyi öğrendim.

Gözlerime hükmetmeyi, susmayı, tırnağımı daha derinden koparıp,

Hıçkırıklarımı tam sol yanımda yok etmeyi.

Gizlemeyi ama bi yağmurda geçmiyor söz işte,

Yüreğime.

O ağlıyor ben damlıyorum .

Bakma büyümüş gibi yapıyorum.


Yazan : Cahit Zarifoğlu
Seslendiren : Ayhan Yalçın

www.instagram.com/siyah_beyaz...
anchor.fm/ayhanyalcinn