Adı Nurcan
Komşumuzun kızı
Ve ben onu çok sevmiştim
Saçlarını kısaya kestirdiğinde
Daha yeni otogar bile yapılmamıştı Denizli’ye
Kaçaktır onun duyguları
Tek dal sigarası gibi
Balkonda saklanır tüm hayalleri
Bunu bir ben
Birde her dokunduğunda
Tüm kokusuyla onu ele veren
Fesleğen çiçeği bilirdi
Adı Nurcan
Mahallemizin güzeli
Çok sevmiştim seni
Bir defasında
Saçlarını geceye boyatmıştı
Ne çok yakışmıştı
Kimler kıskanmadı ki
En çokta güneş
Hiç batmak istememişti o gün
Adı Nurcan
Komşumuzun kızı
Çok sevmiştim seni
O zamanlar
Otuz iki numaralı
Otobüs geçerdi mahallemizden
Ki sırf Nurcan biniyor diye
Severdim o otobüsü
Ezbere bilirdim
Tüm bekleyişlerini
Düğünüm olurdu dönüşleri
Adı Nurcan
Mahallemizin güzeli
Çok sevmiştim seni
Dudaklarında ruj
Kırmızı bir gülümseme
Kaplardı tüm mahalleyi
Topuklu ayakkabısı
Kaldırımlara değil
O minik kalbime dokunur
Çırpınırdım kuş gibi
Adı Nurcan
Komşumuzun kızı
Ve gidişini anımsıyorum şimdi
Saçların uzamıştı
Hayallerin gibi
Yeni otogardan
Yeni yaşantılara gitmişti
Ah be Nurcan!
Ah be Nurcan!
Çok sevmiştim seni.