Arasam dünyayı, bir dost bulamam
Dost olacak kimse, insan mı kaldı?
Toprakta bereket, ürün bulamam
Güvenecek mevsim, yağmur mu kaldı?

Tamamladım ömrüm, yıl’ı bulamam
Bende bir faniyim, bur da kalamam
Başımda hep bela, atıp salamam
Tüm canlarda huzur, rahat mı kaldı?

Kime açsam derdim, beni yuh ladı
Hak yolcusu az da, şeytan çoğaldı
Tepe tepe mal mülk, servet yığıldı
Mal haram, yal haram, helal mı kaldı?

Şeriat türküsü, söylemde hoştur
İsmi güzel amma, yolu yokuştur
Çalarlar, soyarlar, ne menem iştir
Çalanlar müslüman, mümin mi kaldı?

Atamam belayı, gitmez başımdan
Utanmaz yüz surat, doyar aşımdan
Anlamaz bu halim, eğik kaşımdan
Arzuhal yazacak makam-mı kaldı?

Derdimi satacak, tüccar bulamam
Hep yolundum dostlar, hiç kurtulamam
Duymayan sağıra, hal anlatamam
Hal bilmezi n’idem, bilen mi kaldı?

Yokuş yok bunlara, yollar hep iniş
Koştular hedefe, yaklaştı finiş
Tutmuyor hesaplar, kırıldı kiriş
Gayrı güvenecek devlet-mi kaldı

Kul Seyyah’ım sorar, bu hal nicedir?
Çaldılar soydular, zaman gecedir
Sır dolu soygunlar, sor bilmecedir
Utanmak arlanmak, ayıp mı kaldı?

Kul Seyyah


MENEM: (Daha önce rastlanmamış.)
FİNİŞ: (Bir yarışın sona erdiği yer yada çizgi, varış.)
ŞERİAT: (İslam hukuku.)