Kime değer versem, gelir üstüme
Uğursuz sözünü, sokar gözüme
Hep üzerler beni, çok sevdiklerim
Har ateş yakar da, koyar gönlüme!

Ne yapmak isterler, bilemem nedir?
Hatırın sayarım, saymak güzeldir
Kendimden saydığım, beni üzendir
Hem acı, hem hasret, koyar gönlüme!

Zormu geldi sana, bize katlanmak?
Değil amacımız, varıp otlanmak
Gönlündeki neydi, neden şartlanmak?
Olmaz muhabbetin, dolmaz gönlüme!

Mutlu ol dünyada, yüzün hep gülsün
Sevgiye şefkate, o gönlün doysun
Aldırma sen gönül, yarın da yoksun
Hem keder hem acı, koyar gönlüme!

Küsmedim inanki, kimseye küsmem
Çağırsan da gayrı, varıp gelemem
Paslanmış teneke, değer veremem
Altın sandım demir, koyar önüme!

Üzüldü bu gönlüm, kırdılar yine
Habersiz bir anda, vurdular niye?
Bir sözüm yok benim, demem kimseye
Üzgünüm kederi, koydun gönlüme!

Uzak dağlar gibi, havada başın
Neden bize eğik, dik duran kaşın?
İstemem ekmeğin, yiyemem aşın
Bir kahve istesem, koyma önüme

Uzaktan uzağa, kaçak güreşir
Yad yabanla sırdaş, gezer dolaşır
Hiç bir suçum yokken, neden bulaşır?
Hem kırar, hem derdi, koyar gönlüme!

Az kaldı uzağa, düşecek cismim
Nufus kütüğünden, silinir ismim
Kahır ettim size, duyulmaz sesim
İstemem çakıl taş, koyar gönlüme!

Gün olur habersiz, giderim burdan
Ecel gelir göçer, beden dünyadan
Selam salsam gelmez, başka diyardan
Hasretlik, pişmanlık düşer gönlüme!

Kul Seyyah’ım üzgün, derdini söyler
Yaban olur bundan, gayrı gönüller
Say ki gönlüm kabe, yıkmaz sevenler
Bir kor bir de ateş, koyar gönlüme!

Tahsin Şahin (Kul Seyyah)