Bir kayanın altına dayamışım sırtımı
Kaya derdini döker kurdum ayar tartını

‘’Dedi kışlarda dondum havası çok soğukken
Çağırsam kim duyacak yardım sesim boğukken

Rüzgar ıslık çalarken üstüme kar yağardı
Bulutların kümesi buz kütlesi sağardı

Doğa bana hırçınken yaptığına üzüldüm
Halimi soran yokken ıssız yerde büzüldüm

Dışım donuyor iken yaşlar döktüm içime
Tanınmaz hale düşüp girdim yaban biçime

Eskide kartal vardı arada bir uğrardı
Başımdaki buzları gagasıyla doğrardı

Hangi avcı avladı yardımıma geleni
Tarih af eder bilmem yardım göğsü deleni

Halime acıyandı duyguları asildi
İyilik tarafıyken kanadından asıldı

Dünya yarken kötüye iyiye gelir bela
Kimsesizler ölürken imam okumaz sela

Yaz mevsimi gelince üşüşürler başıma
Şimdi selam vermezler donan kaya taşıma

Menfaat selamını veren ile yar olmaz
Dert sırası senindir anlat dinlerim Solmaz’’

Dedim derdimiz aynı vefa yokken âlemde
Dost bildiğin kişiyken siliyor tek kalemde

Yiğitlikte nam iken etrafım dolu idi
Dara düşen kişinin vay haline hey gidi

Dostları sınav yaptım beni güçsüz bilirler
Vefa notları kırık kalbimde hep ölürler

Adı üstünde in/san in hayvan barınağı
San sanılan şeylerdir lügatin dayanağı

Anlattım mı bilemem zamane insanını
Doğru söz acı olur duy şiir lisanını

Beni basıp bağrına yüreğim kızgın mağma
İçim dışım yanmakta hayatım olmuş yağma

M.Sıddık SOLMAZ